Op alle rechtsbetrekkingen
van roderik rotting
zijn de algemene
voorwaarden
van de DuPho
van toepassing.
In Touw voor de Toerist
Muzee, Scheveningen
2018
In de zomertentoonstelling van Muzee Scheveningen, In touw voor de toerist, ligt het accent op ‘de gewone man’, die op het strand en op de boulevard zijn brood verdiende aan de badgasten en strandbezoekers.
In opdracht van het museum maakte ik een film over hoe het leven op de boulevard er vandaag de dag aan toe gaat. Ook ik richte me hierbij op 'de gewone man'
MaasParadox
Burea Europa, Maastricht
2016
Zijstroom 28, het Geuldal
‘Catwalk voor Europese topnatuur’
“Het Geuldal, spectaculaire natuur, ingebed in een duizenden jaren oud cultuurlandschap, ontwikkelt zich tot een attractie voor de vier miljoen mensen die er omheen wonen. Met steun van de Nationale Postcode Loterij kan het uitgroeien tot een Europees voorbeeld voor hoe natuur- en [cultuur]landschap de basis kunnen leggen onder een nieuwe plattelandseconomie”, aldus stichting ARK voor Natuurontwikkeling.
Sinds de sluiting van de mijnen in de jaren 60 en 70 is de regio aan krimp en vergrijzing onderhevig. De lokale economie is sterk afhankelijk van het toerisme. Gelaten bewegen de lokale bewoners mee met de behoeften van de vele bezoekers van het pittoreske landschap; de troef van het heuvelland.
In deze film observeer ik het dal, de gebruikers en het fenomeen ‘natuurbeleving’.
Maasparadox: culturele veerkracht in tijden van klimaatverandering
5 november 2016 – 22 januari 2017
Water is voor ons zowel een vloek als een zegen. We zijn ervan afhankelijk voor drinkwater, landbouw, en recreatie, maar het veroorzaakt ook overstromingen. Nederland heeft een lange traditie in ontwerpen met water, maar helpt die kennis ons om voorbereid te zijn op de toekomst? Maasparadox is een tentoonstelling waarin ontwerpers, kunstenaars, en bewoners nadenken over de invloed van de klimaatverandering op het leven van mensen in de Maasregio.
De Maas stroomt door drie landen, in de regio wonen tien miljoen mensen, en worden vijf talen en twintig dialecten gesproken. De rivier heeft grote welvaart gebracht, maar kent ook een keerzijdein de vorm van overstromingen. Mensen in de Maasregio hebben eeuwen met dit gevaar geleefd en allerlei vormen van zelfredzaamheid ontwikkeld. Maasparadox kijkt naar deze ervaringen en zoekt mogelijke antwoorden op de vraag of en hoe de klimaatverandering het leven aan de oevers van de Maas zal veranderen.
Het hart van de tentoonstelling vormt een levensgrote kaart en een muur met informatiegrafieken.Kunstenaars, ontwerpers, en architecten uit binnen- en buitenland onderzoeken de cultuur van het Maasbekken vanuit drie paradoxen: schaarste en overvloed, grens en verbinding, bron en afvoer. Bewoners zijn uitgenodigd hun verhalen te delen als fundament van de verkenning. Een dialoog die op hernieuwde wijze kijkt naar de vindingrijkheid van mensen in tijden van schaarste en wateroverlast.
Deelnemende ontwerpers en kunstenaars:
Jorge Bakker - Ursula Biemann - Koos Buist - Klaas Burger - Foekje Fleur van Duin - Monadnock - LOLA Landscape Architects - Maider López - Posad spatial strategies - Roderik Rotting - Unknown Fields Division - Untold Stories - Henriëtte Waal met Jenny Stieglitz
Op uitnodiging van Bureau Europa stelden curatoren Han Dijk en Ruben Pater deze tentoonstelling samen. De grafische identiteit van de tentoonstelling is ontworpen door Ruben Pater (Untold Stories). Het ruimtelijk ontwerp is van Han Dijk (Posad) en Ruben Pater (Untold Stories).
De tentoonstelling is totstand gekomen dankzij de steun van het Stimuleringsfonds Creatieve Industrie, de gemeente Maastricht en de Provincie Limburg.
O.C.G.N.V. Mechelen
Onze Club Gaat Nooit Verloren
2016
Mechelen, Zuid Limburg (NL), is een dorp met 2000 inwoners en 36 verenigingen. Vrijwel iedereen is er wel lid van één maar de meeste van meer. Het is een kleine gemeenschap waar publiek en privé onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn en sociale status wordt bepaalt door de mate van betrokkenheid bij de publieke leven.
Vanuit een moderne grootstedelijke blik ontbreekt het hier misschien aan dynamiek en existentiële vrijheid. Maar voor de geportretteerden betekent het juist het tegenovergestelde. Het toont hun identiteit en het bied ze comfort en veiligheid.
Deze paradox vind ik fascinerend. Met name wanneer je je realiseert dat dit soort dorpen het zwaar hebben en hun sociale structuren langzaam dreigen te verdwijnen. Tegelijkertijd hebben grootstedelijke overheden grote moeite om saamhorigheid en gemeenschapszin onder de bevolking te bewerkstelligen.
Deze serie staat stil bij de existentiële behoefte van de mens om in sociale groepen te verkeren en onderzoekt de houdbaarheid van vormen die wij kiezen om dit te bestendigen.
Ons Genoegen
Fanfares in de lagelanden
2015
